Ta strona wykorzystuje ciasteczka ("cookies") w celu zapewnienia maksymalnej wygody w korzystaniu z naszego serwisu. Czy wyrażasz na to zgodę?

Czytaj więcej

Kmita Grażyna

Grażyna Kmita - zdjęcie

Tytuł naukowy: dr hab. n. społ.
Stanowisko: prof. ucz.
Jednostka: Katedra Psychologii Klinicznej Dziecka i Rodziny (kierownik)
E-mail: grajka@psych.uw.edu.pl
Telefon: 22 55 49 758
Pokój: 116

Zainteresowania badawcze:
zdrowie psychiczne niemowląt, interakcje rodzice-dziecko, rozwój samoregulacji oraz psychologicznych mechanizmów chroniących przed patologizacją rozwoju u dzieci urodzonych przedwcześnie

Kariera naukowa i wykształcenie:

2021 - awans na stanowisko profesora uczelni.

od 2020 - kierownik Katedry Psychologii Klinicznej Dziecka i Rodziny.

2014 - habilitacja na Wydziale Psychologii UW na podstawie pracy wydanej jako książka Od zaciekawienia do zaangażowania. O rozwoju samoregulacji w interakcjach z rodzicami niemowląt urodzonych skrajnie wcześnie, przedwcześnie i o czasie. Adiunktka w Katedrze Psychologii Klinicznej Dziecka i Rodziny.

2013-2019 kierownik specjalizacji psychologii klinicznej dziecka na Wydziale Psychologii UW (odpowiedzialna za przekształcenie tej specjalizacji w specjalizację psychologii klinicznej dziecka i rodziny oraz opracowanie nowego programu zajęć specjalizacyjnych od roku 2014).

2010 - wizyta w laboratorium prof. Carolla Izarda na University of Delaware w Newark, USA.

2007 - certyfikat potwierdzający ukończenie szkolenia w zakresie stosowania Skali Oceny Zachowania Noworodka (NBAS) wydany przez Instytut Brazeltona przy Children’s Hospital Boston, Harvard Medical School.

2003 - objęcie kierownictwa Zakładu Zdrowia Rodziny IMiD (dziś: Zakład Wczesnej Interwencji Psychologicznej). Certyfikat superwizora w zakresie wideotreningu komunikacji przyznany przez Fundację Plus w Krakowie oraz Fundację SPIN (Holandia). Certyfikat konsultanta w zakresie psychologii klinicznej dziecka, problematyka wczesnej interwencji Polskiego Towarzystwa Psychologicznego

2002 - obrona pracy doktorskiej Trauma przedwczesnych narodzin: procesy radzenia sobie rodziców a rozwój dziecka pisanej pod kierunkiem prof. Małgorzaty Kościelskiej na Wydziale Psychologii UW.

2001 - NIDCAP National Training Center, Harvard Medical School, Boston USA – staż na temat stosowania opieki neurorozwojowej u wcześniaków (finansowany z grantu promotorskiego).

2000 - certyfikat trenera w zakresie wideotreningu komunikacji przyznany przez Fundację Plus w Krakowie oraz Fundację SPIN (Holandia). Robocza wizyta w Szpitalu Akademickim Św. Zofii i Uniwersytecie Erazma w Rotterdamie, w ramach przygotowań do opracowania modelu wczesnej interwencji psychologicznej dla wcześniaków i ich rodzin w warunkach oddziału intensywnej opieki noworodkowej (wizyta dofinansowana przez Fundację Batorego).

1998 - współpraca z Kliniką Chorób Zakaźnych Wieku Dziecięcego WUM w zakresie diagnozy i pomocy psychologicznej dla dzieci żyjących z problemem HIV/AIDS. Współpracę z nowo utworzoną w ramach Instytutu Matki i
Dziecka Kliniką Neonatologii i Intensywnej Terapii Noworodka pod kierunkiem prof. Ewy Helwich.

1997 - kurs z zakresu zdrowia reprodukcyjnego i planowania rodziny w Netherlands School of Public Health w Utrechcie.

1995-1997 - nieciągłe szkolenie z terapii rodzin (300 godzin; podyplomowy kurs Terapia rodzin, atestowany przez Zarząd Sekcji Psychoterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego).

1994 - dyplom I stopnia specjalizacji psychologii klinicznej.

1989 - wizyta robocza w Laboratoire d’Ethologie Humaine, Université du Québec w Montrealu, w związku z udziałem w międzynarodowym projekcie badawczym na temat przywiązania u dzieci dwuletnich.

1986 - obrona pracy magisterskiej z psycholingwistyki rozwojowej pisanej pod kierunkiem prof. dr hab. Grace Wales Shugar na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Zatrudnienie w Zakładzie Rozwoju Dzieci i Młodzieży (później w Zakładzie Zdrowia Rodziny) Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie.

Wybrane publikacje:

Nagrody i wyróżnienia:

  • Wyróżnienie przyznane przez Koalicję dla Wcześniaka – tytuł Anioła Wcześniaków za „nieocenioną wiedzę psychologiczną, wsparcie rodziców wcześniaków oraz zaangażowanie w projekty edukacyjne Koalicji dla wcześniaka”, marzec 2023 r.
  • Nagroda indywidualna II stopnia Rektora Uniwersytetu Warszawskiego, 2013 r., przyznana za autorstwo książki Od zaciekawienia do zaangażowania…
  • Nagroda zespołowa Rektora Uniwersytetu Warszawskiego, 2012 r., przyznana za udział w przygotowaniu podręcznika pod redakcją Lidii Grzesiuk i Huberta Suszka Psychoterapia. Problemy pacjentów.
  • Nagroda zespołowa Rektora Uniwersytetu Warszawskiego, 2011 r., przyznana za udział w przygotowaniu monografii pod redakcją Małgorzaty Święcickiej Metody diagnozy w psychologii klinicznej dziecka i rodziny.
  • Nagroda indywidualna II stopnia Rektora Uniwersytetu Warszawskiego, 2008 r., przyznana za redakcję tomu Małe dziecko i jego rodzina. Z teorii i praktyki wczesnej interwencji psychologicznej.
  • Nagroda zespołowa I stopnia Rektora Uniwersytetu Warszawskiego, 2006 r., przyznana za udział w opracowaniu monografii pod redakcją Barbary Bokus Studies in the Psychology of Child Language.
  • Nagroda-stypendium Ministerstwa Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, rok akademicki 1984/1985 (piąty rok studiów).

Projekty badawcze i granty:

  • Mikrogrant z Binga District Hospital w Zimbabwe: Porównanie standardów opieki okołoporodowej nad matką i noworodkiem w Polsce i Zimbabwe ze szczególnym uwzględnieniem analizy wybranych urodzeniowych parametrów biometrycznych oraz określenie predyktorów zwiększonej umieralności okołoporodowej w populacji afrykańskiej.
  • Projekt badań jakościowych z wykorzystaniem refleksyjnej analizy tematycznej, realizowany w ramach prac magisterskich Klaudii Suchy i Siri Gjertsen w Polsce i Norwegii: Rodzice noworodków urodzonych przedwcześnie i hospitalizowanych w OITN w czasach pandemii SARS-CoV-2.
  • Badania własne Wydziału Psychologii UW (w ramach prac magisterskich i empirycznych Jadranki Trickovic-Mohr, Stefanie Olsson i Pauliny Adamczyk): Uniwersalność i specyfika doświadczenia wcześniactwa w różnych kontekstach społeczno-kulturowych.
  • Umowa między Sekretarzem Stanu ds. Zdrowia Wielkiej Brytanii a University of Bristol: ko-aplikant, koordynator i wykonawca badań w Polsce w projekcie DRIFT: Brain Structure and Function in School Age (2014 -2016); nr umowy o współpracy akademickiej między UoB a UW - 51603 NIHR-HTA-12/35/61
  • Grant Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego Relacyjne i biologiczne uwarunkowania procesów samoregulacji u dzieci urodzonych przedwcześnie w pierwszym roku życia (2008-2011), N N106 045734.
  • Grant promotorski Komitetu Badań Naukowych (4P05E 114 19): Badania nad zjawiskiem traumy przedwczesnych narodzin, procesami radzenia sobie rodziców i implikacjami dla rozwoju dziecka.

Członkostwo w Towarzystwach Naukowych:

Wybrane wykłady konferencyjne
  • Kmita, G. (2023). Premature infants and their parents in the NICU during the COVID- 19 pandemic: What have we learned?, masterclass na zaproszenie organizatorów 18. Światowego Kongresu World Association for Infant Mental Health, 15-19 lipca, 2023, Dublin, Irlandia.
  • Kmita, G. (2022). Wcześniak i jego rodzice w czasach pandemii COVID-19. Pułapki, refleksje i co wynika z badań. Wykład plenarny na konferencji Psychologia w służbie rodziny, Gdańsk, 26-27 września 2022 r.
  • Kmita, G. (2018). Similar beginnings – diverse outcomes. The role of social relationships in understanding and protecting preterm infants’ development. Plenary lecture, 38th Annual SRIP (Society for Reproductive and Infant Psychology) Conference, 11-12.09.2018, Łódź.
  • Kmita, G. (2017). Pomimo przeciwności. O rozwoju i granicach samoregulacji z perspektywy psychopatologii rozwojowej, wykład plenarny na XXVI Ogólnopolskiej Konferencji Psychologii Rozwojowej, Szczecin, 1- 3 czerwca 2017 r.
  • Kmita, G. Kiepura, E. (2016). In the quest for sources of preterm babies’ resilience: The role of mother-father-infant interactions, 15th WAIMH Congress, Prague, Czech Republic, referat na zaproszenie w ramach sympozjum.
  • Kmita, G. (2012). Early psychological intervention for preterm babies and their parents. How to enhance playfulness, engagement and attachment? – wykład na zaproszenie, 3rd Biennial IASA Conference, Frankfurt, Germany.
  • Kmita, G. (2011). Parents and preterm babies. Macro- and microanalysis of interactions, wykład na zaproszenie, The International Conference in Honor of Professor Colwyn Trevarthen Intersubjectivity: From Birth For Life, Edynburg, Wielka Brytania.
  • Kmita, G. (2010). How to promote playfulness in interactions of parents with their pre-term babies?, wykład na zaproszenie, International Symposium Music, Communication, and Human Development, Lisbon, Portugal.
  • Kmita, G., (2012), udział w sesji panelowej na zaproszenie, Parenting & Culture, 3rd Biennial IASA Conference, Frankfurt, Germany.
  • Kmita, G. (2010). Video observation and the role of microanalysis in working with high risk infants and their parents. Warsztat na zaproszenie, International Symposium Music, Communication, and Human Development – Lisbon, Portugal.
  • Kmita, G. (2006). From interaction to meaning: a „reflective intervention” for preterm babies and their parents (in hospital and beyond), wykład na zaproszenie na konferencji zorganizowanej przez Hedenbro Institutet, Sztokholm, Szwecja, 2006.
  • Kmita, G. (2018). Diada czy triada? Dylematy teoretyczne, metodologiczne i aplikacyjne w badaniach nad relacją rodzice – dziecko. Wykład na zaproszenie Instytutu Psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, 9 kwietnia 2018 r., Kraków.
  • Kmita, G. (2015). Wczesne wspomaganie rozwoju dzieci w kontekście interakcji społecznych. Wykład na zaproszenie pana Profesora Andrzeja Twardowskiego z Uniwersytetu Adama Mickiewicza, 19.03.2015 r., Poznań.
  • Kmita, G., Senator, D. (2006). Attachment: theory and clinical applications Instytut Psychoanalizy i Psychoterapii w Goteborgu i Sztokholmie, Szwecja – dwudniowy cykl wykładów.
  • Kmita, G. Premature children and their parents: parental coping processes and child development. Implications for psychological intervention: where, when and how? Kommunikation & Utveckling, Sztokholm, Szwecja, 2003, jednodniowy blok wykładów, zorganizowany przez Annette Lidén i Monicę Hedenbro – superwizorki metody MarteMeo.
  • Kmita, G. Video Interaction Training Method in NICU environment – a Warsaw pilot study. Szpital Akademicki Św. Zofii i Uniwersytet Erazma, Rotterdam, Holandia, 2000 r., 45 minutowy wykład na zaproszenie.
Organizacja konferencji naukowych
  • osiem edycji Ogólnopolskiej Konferencji Psychologii Klinicznej Dziecka (ostatnia konferencja odbyła się w formie zdalnej w listopadzie 2022 roku) organizowanych przez Sekcję Psychologii Klinicznej Dziecka PTP oraz Katedrę Psychologii Klinicznej Dziecka i Rodziny Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego
  • Konferencja Edukacja przedporodowa – trudne sytuacje w położnictwie, 2004, Warszawa, członek komitetu organizacyjnego, organizacja sesji warsztatowej
  • Międzynarodowa Konferencja ESSOP (European Society for Social Pediatrics and Child Health), 2001, Warszawa, członek komitetu organizacyjnego
  • Ogólnopolska Konferencja Rodzina i prokreacja, 1994, Popowo, sekretarz komitetu organizacyjnego
  • Międzynarodowa Konferencja Jakość narodzin – jakość życia, 1993, Warszawa, członek komitetu organizacyjnego
  • konferencja Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę z serii Ostrożnie – Dziecko, członek komitetu naukowego
  • XXIX Ogólnopolska Konferencja Psychologii Rozwojowej, członek komitetu naukowego
  • VII Ogólnopolska Konferencja Naukowa Psychologia w służbie rodziny, członek komitetu naukowego.
Przykładowe wygłoszone referaty
  • Kmita, G., Kiepura-Nawrocka, E., Cieślińska, J., Waśkiewicz, K., Orzechowska, A. (2022). Measuring symptoms of depression in fathers: Lessons learnt from the Polish adaptation of the Perinatal Assessment of Paternal Affectivity (PAPA), referat wygłoszony na 20th International Congress of the International Society of Psychosomatic Obstetrics and Gynecology (ISPOG), 13-16 lipca 2022 r., Wiedeń, Austria.
  • Kmita, G. (2022). Jak dotrzeć do doświadczeń niemowląt? Dylematy badacza. Referat wygłoszony na XXX OKPR, czerwiec 2022 r., Gdańsk.
  • Kmita, G., Suchy, K., Perkowska, A. (2022). Noworodek, rodzice i personel w kryzysie. O znaczeniu relacji w oddziałach intensywnej opieki neonatologicznej w dobie pandemii COVID-19 i nie tylko. Referat wygłoszony na VIII Ogólnopolskiej Konferencji Psychologii Klinicznej Dziecka, 18-19 listopada 2022 r., Warszawa (online).
  • Kmita, G., Kiepura, E., Prażmowska, D., Rutkowska, M. (2018). Autistic-like symptoms in children born with extreme prematurity: neurodevelopmental disorder or developmental trajectories of atypical social cognition? A preliminary report. – oral communication at 16th WAIMH Congress in Rome, 26-31 May 2018 + przewodniczenie sesji typu “Short oral communication”.
  • Kmita, G., Jary, S., Whitelaw, A. (2017). Ryzyko biologiczne a trajektorie rozwoju wcześniaków. Referat wygłoszony na 36. Zjeździe PTP, 21-24 września 2017 r., Gdańsk.
  • Kmita, G. (2016). Interakcje w triadzie ojciec-matka-dziecko w diagnozie i terapii dzieci urodzonych ze skrajnym wcześniactwem. Referat wygłoszony na II Ogólnopolskiej Konferencji Psychologii Klinicznej, 24-26 listopada, 2016, Poznań.
  • Kmita, G. (2015). O łączeniu metod jakościowych i ilościowych, czyli co metody mieszane wznoszą do badań nad relacją rodzice-dziecko. Referat wygłoszony na VI Ogólnopolskiej Konferencji Psychologii Klinicznej Dziecka, 22-24 października 2015 r., Warszawa.
  • Kmita, G. (2014). Noworodek ze skrajnym wcześniactwem. Jak dostrzec osobę? Referat wygłoszony na 35. Zjeździe PTP, 18-21 września 2014, Bydgoszcz.
  • Kmita, G. (2014). Skrajne wcześniactwo a zaburzenia ze spektrum autyzmu. Trudności diagnostyczne. Referat wygłoszony na I Ogólnopolskiej Konferencji Psychologii Klinicznej, 27-29 listopada, 2014, Poznań.
  • Kmita, G., Kiepura, E. (2013). Rodzice w interakcjach z dzieckiem urodzonym przedwcześnie. „Intruzywne matki” czy problem metodologii badań? Referat wygłoszony na V Ogólnopolskiej Konferencji Psychologii Klinicznej Dziecka, 11-13 października 2013 r., Warszawa.
    Kmita, G. (2010), an organizer and chair of a symposium: Parent-infant relationships in the face of a challenge: Missed chances or opportunities for change? 12th World Congress of the World Association for Infant Mental Health – Leipzig, Germany.
  • Kmita, G., Cieslak-Osik, B., Kiepura, E., Urmańska, W. (2010). Research and intervention? Supporting parent-child relationship in a prospective study of self-regulatory processes in pre-term infants. A paper presented during 12th World
    Congress of the World Association for Infant Mental Health – Leipzig, Germany.
  • Kmita, G. i in. (2010). Temperament niemowląt urodzonych przedwcześnie vs. o czasie w ocenie matek i ojców a podstawowe stężenie kortyzolu w ślinie dziecka. Wstępny raport z badań. Referat wygłoszony na XIX OPKR w Łodzi.
  • Kmita, G., Donders-Wesling, I., Kurak, E., Urmanska, W. (2001). Supporting early interactions between parents and their child in hospital environment and at home – from experiences of using VIT for premature vs. full-term babies. Grazyna Kmita (presenting author), sesja warsztatowa, International SPinVIP Conference, Dundee, Szkocja.
  • Kmita, G. (2002). The Video Interaction Guidance Method in NICU Environment, prezentacja w ramach sesji Video Interaction Training: A New Effective Method for the Prevention and Treatment of Disorders in the Early Mother-Child Relation. 8th World Congress of the World Association for Infant Mental Health, Amsterdam, Holandia.
  • Kurak, E., Kmita, G., i in. (2001), Video interaction training as a method of early intervention in the community – a pilot study, praca wygłoszona na Międzynarodowej Konferencji the European Society for Social Pediatrics and Child Health (ESSOP), Warszawa, Polska.
  • Kmita, G., Barańska, M., Ciastoń-Przecławska, E., Cerańska-Goszczyńska, H., Urmańska, W. (1998). Anxiety, social support and coping in hospitalized women with high risk pregnancy. A new perspective in antenatal care, referat wygłoszony na the 12th International Congress of the International Society of Psychosomatic Obstetrics and Gynecology (ISPOG), Waszyngton, USA.
  • Kmita, G., Barańska, M., Przecławska, E., Cerańska-Goszczyńska, H. (1995). Prenatal education: the impact on parents’ perception of child and attitudes towards childbirth. Referat wygłoszony na the 11th International Congress of the International Society of Psychosomatic Obstetrics and Gynaecology (ISPOG), Bazylea, Szwajcaria.
  • Kmita, G. (1990). The process of topicalization in pretend phone calls of preschool children an adult, referat wygłoszony na 5th International Congress of the International Association for the Study of Child Language, Budapeszt, Węgry.
  • Kmita, G. (1987). Distribution of topic categories in conversational space: preschool children’s dialogues with adult and peer, referat wygłoszony na 4th International Congress of the International Association for the Study of Child Language, Lund, Szwecja.

Działalność organizacyjna:

  • Pełnomocnik Dziekana ds. egzaminów magisterskich na studiach w języku angielskim
  • Członek i w semestrze letnim 2020/2021 przewodniczący Zespołu ds. przebiegu postępowań w sprawie nadania stopnia doktora
  • Przewodniczący Komisji ds. egzaminów doktorskich z języka angielskiego
  • Kierownik Zakładu Wczesnej Interwencji Psychologicznej w Instytucie Matki i Dziecka.
  • Kierownik specjalizacji Psychologia Kliniczna Dziecka i Rodziny (2013-2019).
  • Członek (od 2012 r.), a przez ponad rok również przewodniczący Rady Programowej Studiów Magisterskich – do 2019 r.
  • Członek Rady Programowej WISP (2009–2016).
  • Członek Komisji ds. Etyki Badań Naukowych (2013-2016).
  • Członek Komisji ds. Studiów i Studentów - jedna kadencja, do 2012 r.
  • Członek Komisji Zasobów Nowych Technologii i Biblioteki - jedna kadencja, do 2012 r.
  • Członek Wydziałowej Komisji Wyborczej - do roku 2011.
  • Udział w pracach Komisji Kwalifikacyjnej – wyjazdy studentów na stypendia w ramach programu Erasmus w latach 2009 i 2010.
  • Udział w pracach komisji rekrutacyjnej na studia w języku angielskim (WISP) -
    od 2007 r. do 2016 r.
Działalność popularyzatorska
  • Konsultacje i udział w programach telewizyjnych adresowanych do rodziców małych dzieci, np. Wielki Świat Małych Odkrywców – 2004-2005.
  • Teksty popularnonaukowe (np. w „Charakterach”), opracowanie tekstów do broszur dla rodziców małych dzieci, tekstów dla portali internetowych, udział w spotkaniach osób związanych z Kliniką Neonatologii i Intensywnej Terapii IMiD.
  • Wystąpienia otwarte, np. wykład w Klubie Psychologa na temat Dzieci urodzone przedwcześnie i ich rodzice – interakcje, rozwój, samoregulacja (czerwiec, 2013), na zaproszenie Fundacji Medycyny Prenatalnej im. Ernesta Wójcickiego (styczeń 2020), w ramach konferencji FDDS „Ostrożnie–dziecko” (czerwiec 2008, czerwiec, 2021) i inne.
  • Opracowanie poradników dla rodziców dzieci urodzonych przedwcześnie:
    • Kmita, G., Cieślak-Osik, B. (2016). Wcześniak i co dalej? Poradnik psychologiczny.
    • Kiepura, E., Ciechomska, M., Suchy, K., Kmita, G. (2022). Wcześniak i rodzice w pandemii, Koalicja dla wcześniaka (obecnie do druku oddawana jest właśnie kolejna edycja poradnika).
  • Współpraca z fundacjami działającymi na rzecz dzieci i rodzin, m.in. FDDS, Koalicją dla Wcześniaka, Fundacją Zero-Pięć.
  • Spotkania dla praktyków (np. fizjoterapeutów, logopedów, pielęgniarek, położnych, psychologów, terapeutów) – 2014-2021.
  • Popularyzacja wiedzy na temat zdrowia psychicznego niemowląt i małych dzieci wśród psychologów praktyków i lekarzy– prowadzenie tygodniowego kursu doskonalącego na ten temat w IMiD (coroczne edycje), prace redakcyjne nad klasyfikacją diagnostyczną DC:0-3R, a obecnie DC:0-5.

Działalność dydaktyczna:

49 wypromowanych prac magisterskich na Wydziale Psychologii UW.

Zajęcia prowadzone w roku akademickim 2024/2025:

Ponadto w przeszłości:

  • Koordynator seminarium dyscypliny psychologia w ramach Szkoły Doktorskiej Nauk Społecznych UW (od roku akademickiego 2020/2021).
  • Koordynator seminarium Kierunki rozwoju współczesnej psychologii w SDNS (od r.a. 2023/ 2024).
  • Wykłady, seminarium i ćwiczenia na studiach podyplomowych Diagnoza kliniczna dziecka i rodziny - zajęcia kierowane do psychologów dziecięcych, prowadzone cyklicznie.
  • Wykłady poza UW w ramach podyplomowej specjalizacji z psychologii klinicznej (APS, IPiN) oraz specjalizacji z psychoterapii dzieci i młodzieży (UKSW, CKWUM), jak również w ramach studiów podyplomowych Etyka praktyki lekarskiej i opieki medycznej (ELiOM) zorganizowanych w ramach współpracy między Warszawskim Uniwersytetem Medycznym (WUM), Instytutem Matki i Dziecka w Warszawie (IMiD) i Uniwersytetem Paris-Est Marne-la-Valée (UPEMLV).
  • Cykliczny, 40-godzinny kurs doskonalący w ramach CMKP, a od 2013 roku w ramach IMiD Problematyka wczesnej interwencji i zdrowia psychicznego małych dzieci - kierownik kursu.
  • Wykłady w ramach kursu na temat opieki paliatywnej Neopalium, organizowanego przez dr hab. Magdalenę Rutkowską, prof. IMiD – dla lekarzy, pielęgniarek i położnych pracujących w Oddziałach Intensywnej Terapii Noworodkowej.
  • W latach 2007– 2017– opracowanie i prowadzenie wykładu obligatoryjnego z psychologii rozwojowej dla WISP, wspólnie z prof. Mayą Gratier z Universite Paris Ouest Nanterre La Defense.
  • Od roku akademickiego 2014/2015 – opracowanie i prowadzenie seminarium w ramach specjalizacji 302: Problemy kliniczne i pomoc psychologiczna dla małego dziecka i jego rodziny (30 godzin, semestr zimowy).
  • Od roku akademickiego 2021/2022 – opracowanie i prowadzenie wykładu specjalizacyjnego Zaburzenia rozwoju dziecka. Cz. I. Perspektywa relacyjna (30 godzin, semestr zimowy).
  • Autorski kurs fakultatywny: Zaburzenia rozwoju i problematyka zdrowia psychicznego u dzieci w pierwszych trzech latach życia, seminarium (30 godz., semestr letni - od ponad 10 lat).
  • Ćwiczenia z psychologii klinicznej dziecka i rodziny – zajęcia stażowe, specjalizacyjne, obejmujące 2 semestry, 120 godz., od roku akademickiego 2015/2016 (opracowanie i prowadzenie).
  • Współprowadzenie zajęć w ramach seminarium Child and Adolescent Clinical Psychology (dla WISP; 6 godzin) oraz ramach wykładu obligatoryjnego z psychologii klinicznej dla studiów polskich na kierunku psychologia (2 godziny).