Janina Budkiewicz

Janina Budkiewicz (1896-1982). Psycholog, psychotechnik. Urodzona w Konstancinie koło Warszawy, Studiowała psychologię na Uniwersytecie Warszawskim pod kierunkiem Edwarda Abramowskiego w latach 1915-1918 lecz z powodu jego śmierci nie ukończyła pisanej pod jego kierunkiem pracy doktorskiej o wpływie wzruszeń na pamięć logiczną. W 1924 roku wyjechała do Paryża gdzie studiowała psychologię na Sorbonie. W 1926 roku wraca do Warszawy, związana jest z Instytutem Psychotechnicznym, następnie Miejską Poradnią Psychotechniczną (jest zastępcą kierownika, którym był Baley, potem kierownikiem do roku 1944). Pracę doktorską (Przyczynek do psychologii błędnego myślenia) broni w roku 1932 pod kierunkiem Witwickiego. 1931-1939: Przewodnicząca Podkomisji Fachowej Komisji dla Spraw Poradnictwa Zawodowego i psychotechniki, 1933-1939 – skarbnik i viceprezes PTP. W czasach okupacji związana z tajnym nauczaniem. Po wojnie 1946-1948 pracuje jako adiunkt w Zakładzie Psychologii Ogólnej UW, od 1948: zastępca kierownika tego zakładu. 1957-1962 pracuje w Wojskowej Akademii Technicznej. Habilitacja 1963 z historii psychologii (Myśl psychologiczna w dziełach naukowych Andrzeja Frycza Modrzewskiego) na Uniwersytecie Warszawskim. Od habilitacji związana na stałe z UW, prowadzi wykłady z historii psychologii. Szereg prac z dziedziny psychotechniki i psychologii stosowanej.