Bohdan Zawadzki

Bohdan Zawadzki (1902-1966). Urodził się w roku 1902 w Turbowie na Ukrainie, uczęszczał do gimnazjum polskiego w Kijowie. Po repatriacji do Polski ukończył w 1920 roku Gimnazjum im. Zamoyskiego w Warszawie, a następnie podjął studia psychologiczne na Uniwersytecie Warszawskim pod kierunkiem prof. Władysława Witwickiego. Równolegle studiował też fizjologię i polonistykę. Był aktywnym członkiem bardzo żywego studenckiego Koła Filozoficznego. W latach 1924-1928 pracował jako asystent w Katedrze Psychologii, gdzie pod kierunkiem prof. Władysława Witwickiego obronił w roku 1928 rozprawę doktorską “O komizmie. Studium psychologiczne”. Pracę asystenta, a potem wykładowcy (1930-1932) na Uniwersytecie łączył z pracą praktyczną (praca w Instytucie Psychotechnicznym, stworzenie Laboratorum Psycho-Fizjologicznego w Centrum Badań Lotniczo-Lekarskich). W roku 1929/1930 uzupełniał swe studia psychologiczne w Berlinie, a w roku 1932/1933 we Wiedniu u Karola i Charlotty Buhlerów. Wraz z asystentem Buhlerów, Paulem Lazarsfeldem opublikował rozprawę “Psychological consequences of unemployment” (Journal of Social Psychology, 1935, 6, 224-252). W 1933/34 kontynuował studia w Stanach Zjednoczonych.

W roku 1935/1936 objął kierownictwo Zakładu Psychologii w Uniwersytecie im. Stefana Batorego w Wilnie. Rozwijał tam żywą działalność dydaktyczną, budząc u młodzieży głębokie zainteresowania psychologiczne. Jego uczennicą była między innymi prof. Lidia Wołoszynowa. Po likwidacji Uniwersytetu w Wilnie, w lutym 1940 wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie nauczał na różnych uczelniach (Smith College, Welesley Colledge, Sarah Lawrence Colledge). Od roku 1946 do śmierci pracował jako profesor psychologii i psychopatologii w City College of New York, zajmując się równocześnie praktyką w zakresie psychoterapii. Jego wykłady z psychopatologii, opublikowane później drukiem (“Wykłady z Psychopatologii”, Warszawa, 1959) cieszyły się ogromną popularnością.

Przebywając w USA utrzymywał intensywne kontakty z krajem. Jego amerykański dom był zawsze otwartą przystanią dla udających się do USA na przełomie lat 50-tych i 60-tych polskich psychologów i naukowców. Wielokrotnie zasilał biblioteki psychologiczne w kraju literaturą naukową, ofiarował swój bogaty księgozbiór m.in. Uniwersytetowi Warszawskiemu. Jego imieniem nazwane jest jedyne w Polsce Laboratorium Technik Diagnostycznych na Wydziale Psychologii UW.