Seminaria Psychologiczne: O przyjaźni, która wszystko wybaczy, ale też o sercu, które pękło. Konsekwencje wykluczenia interpersonalnego – dr hab. Joanna Rajchert (APS)

31 03 2021

Kategoria: Aktualności Wydziału, Konferencje i spotkania naukowe

Zapraszamy na drugie spotkanie nowego cyklu Seminaria Psychologiczne, na którym dr hab. Joanna Rajchert (Akademia Pedagogiki Specjalnej) przedstawi wyniki badań dotyczących różnych reakcji na wykluczenie oraz czynników nasilających lub ograniczających jego destrukcyjne skutki. Wydarzenie odbędzie się 13 marca 2021 r. o godz. 14:00 w formie online, wstęp wolny.

Seminaria Psychologiczne (Seminaria Rady Naukowej Dyscypliny Psychologia Uniwersytetu Warszawskiego) to cykl otwartych spotkań o charakterze naukowym skierowanych do pracowników, doktorantów i studentów, których głównym obszarem zainteresowań badawczych są szeroko rozumiane kwestie funkcjonowania psychologicznego ludzi i zwierząt. Seminaria odbywają się w każdy pierwszy pracujący wtorek miesiąca o godzinie 14:00 i organizowane są przez Radę Naukową Dyscypliny Psychologia na Uniwersytecie Warszawskim.

Link do spotkania

 

Opis wystąpienia:

O przyjaźni, która wszystko wybaczy, ale też o sercu, które pękło. Konsekwencje wykluczenia interpersonalnego.

Poczucie przynależności wynikające z bycia częścią większej społeczności, grupy rodzinnej, przyjaciół, znajomych, czy bycie w związku romantycznym to czynnik konieczny dla zachowania ogólnie pojętego dobrostanu psychicznego, ale także zdrowia psychicznego. Szereg badań, w tym meta-analizy, wskazują na to, że przerwanie połączeń między nami i światem skutkuje obniżeniem nastroju, zagrożeniem zaspokojenia podstawowych potrzeb psychologicznych, a nawet bólem psychicznym. Odrzucenie wywołuje odczucie krzywdy, urazy, czy złamanego serca, co obserwowano nie tylko w badaniach z pomiarem deklaratywnym, ale także w badaniach z użyciem fMRI czy innych pomiarów fizjologicznych. Zapoznanie się z przekrojem badań dotyczącym efektów wykluczenia, ale także czynników kształtujących reakcje na ten społeczny stresor może być szczególnie ciekawe w sytuacji pandemii, gdy ludzie z konieczności poddawani są izolacji.

W trakcie wystąpienia przedstawię wyniki swoich badań prowadzone w zespole badań nad agresją, APSychoLAB, oraz z moimi doktorantami i magistrantami w Akademii Pedagogiki Specjalnej. W pierwszej części skoncentruję się na zjawiskach będących pod wpływem wykluczenia: błędach w rozpoznawaniu emocji na twarzach osób wykluczających, kreatywności czy ilości spożywanych zdrowych i niezdrowych pokarmów, a nawet skłonności do przelotnych kontaktów seksualnych. To całe spektrum wydawałoby się niezwiązanych ze sobą zjawisk łączy fakt, że wszystkie służą radzeniu sobie ze skutkami wykluczenia, np. obniżonym nastrojem czy zaburzeniem poczucia kontroli. Następnie przedstawię serię wyników dotyczących czynników nasilających i ograniczających negatywne reakcje na wykluczenie, przede wszystkim zachowanie agresywne, ale także reakcje fizjologiczne, takie jak zmiana rytmu serca czy zmiany w skurczach mięśni twarzy mogące stanowić pomost między wykluczeniem a reakcją agresywną.

Czynnikiem ograniczającym, któremu poświęcę najwięcej uwagi będzie bliskość relacji z osobą wykluczającą oraz jednoznaczność komunikatu o wykluczeniu. Podsumowując, w trakcie prezentacji przedstawię wyniki szeregu badań starając się w kompleksowy sposób przedstawić różne sposoby radzenia sobie z wykluczeniem, ale także czynniki nasilające lub ograniczające destrukcyjne skutki wykluczenia.